Wiersze, wierszyki i opowiadania

Spadają z nieba.
Fruwają pod nogami
jak zagubione motyle.

(jeszcze dzień, dwa -
niczego nie będzie)

Wirują nad dachami
udając baletnice,
subtelnie muskają twarze
nieboszczyków.

(jeszcze dzień, dwa -
niczego nie będzie)

Iskry oświetlają bramy niebios,
choć na święcenia już trochę za późno.
Widać tylko pochylone głowy
ziemskich skazańców -
modlitwa nic nie pomoże.

(jeszcze dzień, dwa -
niczego nie będzie)

Za wiaduktem matka
karmi dziecko
ludzką padliną,
uśmiecha się do Boga
w momencie,
kiedy obok
kula całuje skroń pięcioletniej
dziewczynki - szczęściara
przyszłość ma za sobą.

G d z i e ś dalej
przy akompaniamencie
strachliwej bez-ciszy
słychać jedynie szlochanie:

"Panie, daj nam wytchnienie,
odwołaj deszcz ołowianych meteorów,
stwórz nowy szczep życia,
by ten móc wybić do końca."

Jeszcze dzień, dwa.

***

Kolejny rok,
a Bóg nadal milczy.

Napisane przez Ekstrawertyczka dnia września 01 2017