Wiersze, wierszyki i opowiadania

Srebro na ekranie i puste słońce;
leniwe cienie pełzną po chodnikach.
Lecz szum krawatów i kolczyków wzbiera;
wesoły pojazd rusza do Brukseli.

Śmieci usypano w gustowne stożki,
uśmiechy zszyto i zapakowano,
starców przytulono - do odwołania.
Dzieciom wysłano srebrnego zająca.

Skarży się nocka, gdzież są mgły przedświtu?
Gdzie rozlewiska mej porannej rosy?
A ekran mruczy, prósząc srebrnym pyłem:
"zapasy się wyczerpały, więc zmykaj!"


Małgorzata Czartoszewska

Napisane przez Malgorzata dnia marca 25 2019